;ชีวิต บั้นปลายตุ่ม ชลิต73ปีรวยร้อยล้าน เตรียมทิ้งมรดกให้ ลูกหลาน

เริ่มต้นเป็นชาวสวนทุเรียนตั้งแต่เมื่อไหร่ ? “ตั้งแต่วัยรุ่นแล้วนะ ตั้งแต่เริ่มเล่นละคร เริ่มมีอาชีพเป็นนักแสดง ซึ่งตากล้องช่อง 3
เค้าจะขายพื้นที่จันทบุรีไร่ละ 30,000 ซึ่งเราพอจะมีเงินไปซื้อ แล้วจันทบุรีปลูกทุเรียน เราก็เริ่มปลูกแต่พื้นที่โล่ง ๆ ว่างเปล่า
ตอนแรกซื้อมา 15 ไร่ ทำไปเรื่อย ๆ ครั้งแรกเราก็ปลูกทุเรียนเลย แล้วก็ มังคุด เงาะ ลองกอง อะไรที่เป็นผลไม้ของเมืองจันเราลงหมดเลย
เรียนรู้และศึกษาเอาเองจากคนที่ให้เขามาดูแลสวน เมื่อก่อนเราไปนอนพักผ่อนและมีหน้าที่จ่ายเงินเดือนเขาอย่างเดียว พอเราเริ่มรู้จักคนที่สมาคมเมืองจัน
เราก็ไปช่วยงานเขาบ่อย จนกลายเป็นคนเมืองจันไปแล้ว และเราก็ไปหากินที่โน่น ช่วยงานจังหวัดโดยไม่ต้องจ่ายค่าตัว ไปช่วยให้ฟรี

ตอนนี้ขยายได้กี่ไร่แล้ว ? “จาก 15 ไร่ ตอนนี้เป็น 50 ไร่แล้ว เริ่มซื้อไปเรื่อย ๆ ตรงไหนเค้าเดือดร้อนมาเราก็ช่วยซื้อ ซึ่งเมื่อก่อนคนสวนถือว่า
ไม่มีเงินเหมือนตอนนี้ เมื่อก่อนทุเรียนถูก ราคา 30 บาท แต่ปัจจุบันมูลค่ามันขึ้นมาเยอะขึ้น เพราะเราส่งออกไปที่จีน ค่าใช้จ่ายก็ใช้เงินหลักแสนในการทำสวน
ต้องมีคนงาน ถ้าพูดถึงตอนนั้นกับตอนนี้การลงทุนใกล้เคียงกัน แต่ตอนนี้มากขึ้นกว่าทุเรียนเป็นโรคมากขึ้น สารพัดโรคเลย”การที่จะเป็นเศรษฐีร้อยล้าน เป็นเจ้าของสวนทุเรียนยากมั้ย ? “อย่าทำเลยไม่แนะนำ เพราะถ้าคนงานขาดเราทำเอง ซึ่งคนงานเราก็ต้องจ่ายราคาแพง
เดี๋ยวนี้ไม่ใช่ถูก ๆ เมื่อก่อนวันละ 100 เดี๋ยวนี้วันละ 300- 400 ทุกอย่างต้องลงทุนหมด แต่ทุกคนมองไม่เห็น ทุกคนมองเห็นแต่เงินว่ามันต้องได้เยอะอย่างนั้นอย่างนี้”

อนาคตและความคาดหวังจากนี้ไปเป็นยังไงบ้าง ? “เราไม่ได้คาดหวัง คิดแค่ว่าทำปีนี้ให้ดีที่สุดเท่านั้นเอง ทุกอย่างต้องดูแลเขาให้ดีที่สุด ต้องเร่งราก ตัดแต่งกิ่ง
ฉีดยาทุกอย่างให้เขา อยู่กับเขาตั้งแต่ตีห้ายัน 6 โมงเย็นทุกวัน ซึ่งทุกวันนี้เราก็อยู่ที่จันทบุรีเป็นหลัก ถามว่าเป็นมรดกให้ลูกมั้ย อยู่ที่ว่าจะเอาหรือไม่เอา
เพราะไม่รู้ดูไม่ออกว่าใครจะเอา อาจจะเป็นหลานก็ได้ที่อยากทำต่อ รอดูต่อไป แต่คิดว่าลูกหลานคงไม่ทิ้งเพราะมันคงเป็นมรดก”

งานในวงการจะทำต่อมั้ย ? “ทำสิ มันคือชีวิตของเรา อย่างน้อยตอนนี้ยังโชคดี ยังมีงานมาให้เราได้เล่นบ้าง ได้ไปเจอนักแสดงรุ่นเดียวกันมันก็มีความสุข
ได้เห็นการเป็นไปของเป็นเพื่อน อย่างน้อยวงการนี้มันมีอะไรซึ่งเรารักกันโดยไม่รู้ตัว เวลาไปทำงานมันจะรู้สึก ภาพเก่า ๆ มันปรากฏแล้วทำให้เรารู้สึกว่ามันมีเสน่ห์มันมีความสุข”